Bali

Na een rustige avond in de saloon nog even doorgezakt in de connaisseur met het artsenpaar Peter en Stefanie. Ik kan me dat veroorloven want we komen pas tegen 12.00uur in Bali aan. Na een last-minut ontbijt maak ik me klaar voor de excursie naar Bali. Er staan o.a. een traditionele Balinese dans; de Barong op het programma. In het kort gaat dit over een machtsstrijd waar verschillende kleurrijke figuren in meespelen. In een aaneenschakeling van fragmenten weergegeven in een video. Daarna bezoeken we een openbare tempel in Butabulan de Butuan Temple genaamd. Hiervoor moet een ieder uit respect met een sarong zijn benen bedekken. Dit levert hilarische momenten op. Deze prachtige tempel met zijn ornamenten is een lust voor het oog. Hierna staat een bezoek aan het Neka museum op de kaart. Hier zie ik tot mijn verbazing een tentoonstelling van het werd van een Nederlandse schilder die na de oorlog in Indonesie blijven wonen. Arie Smit is zijn naam, hij is op een maand na 100 jaar geworden en in 2016 overleden. Verder kom ik nog in een fototentoonstelling een afbeelding van Soeharto tegen. Als laatste gaan we een coöperatief houtsnijwerk bezoeken in Kemenuh Village. De zg. "woodcarvers" van Bali zijn vaak maandenlang bezig een een sculptuur van hout te maken. Hier worden verschillende houtsoorten voor gebruikt om de kleur en vormen goed te kunnen weergeven. Ze hebben zelfs hout van de z.g. krokodillenboom, deze wordt zo genoemd omdat hij net als een krokodil van deze puntige vormen aan de buitenkant heeft. Van de beloofde activiteit om de "woodcarvers" aan het werk te zien, komt niet veel van terecht. Hier zit een man op een stukje hout een krokodil te snijden, maar zodra we het gebouw waar allen stukken staan binnengaan houd hij het voor gezien. Inmiddels is het tegen zessen en wordt het tijd voor een Balinese maaltijd in een traditioneel restaurant Bebek Benil genaamd. Door het klimaat is het niet echt een gebouw maar een enorm grote overdekte eetgelegenheid met zowel zitplaatsen als ook traditionele kussens met lage tafels waar de Balinezen knielend of in hurkzit en sommige zelfs liggend eten. In het midden kom ik zelfs een paar vijvers met rijstplantjes tegen. Een hele aparte sfeer. De voortreffelijke maaltijd is het sluitstuk van de deze prachtige excursie. Daarna moeten we nog een uurtje in de bus en komen we op tijd aan op het schip om na een douche de aangekondigde spectaculaire Balinese Dansvoorstelling te zien. Dit blijkt een tegenvaller te zijn en dus zoek ik maar weer de saloon met Collin achter de piano op. Ik kom nog enkele bekenden tegen die hun ervaringen van de dag vertellen en zo kom ik er achter dat er heel veel spa´s zijn die voortreffelijke massages voor zeer acceptabele prijzen aanbieden. Morgen zijn we nog tot 13.00uur in Bali en ik besluit om morgenvroeg gelijk na te kijken waar ik terecht kan. Ik heb geluk want er zijn een paar spa´s al om 09.00uur open.  Na een fatsoenlijke prijs te hebben bedongen laat ik me met een taxi naar de stad brengen. Hij vraagt waar ik naar toe wil en hij zegt dat hij een goed adres weet. Ik waarschuw hem dat als dit niet goed is hij geen geld krijgt. Maar het blijkt een goede keuze te zijn en ik geniet rond de 2 uur van een Balinese massage. De taxichauffeur blijkt zolang gewacht te hebben en rijd me daarna weer door de verkeerschaos terug naar de boot. Je gelooft je ogen niet als je ziet hoe ze hier rijden. Voor menig Nederlandse chauffeur een reden om tijdens een rit meerdere hartaanvallen te krijgen. Maar uiteindelijk kom ik goed aan en onder het genot van een cocktail start de "sail away party" op het pooldeck. ´s middags geniet ik nog van de zon in de schaduw op het achterdek en verheug me op de avond in het Japans specialiteiten restaurant. Ik heb met een paar Nederlanders een tafel voor 4 man gereserveerd en wij krijgen geweldige gerechten voorgeschoteld. Om een voorbeeld te noemen; ik heb als hoofdgerecht een Waygu steak besteld. Deze wordt met een drietal sauzen en rijst geserveerd. De steak is in stukken gesneden, maar ik besluit om de stukken nog iets kleiner te maken. Ik laat het mes op het vlees rusten en dit valt er als het ware gewoon doorheen. In een woord fantastisch. Na dit Japans eetfestijn maken we ons op voor de voorstelling van de aangekondigde zangeres die ons goed vermaakt. Aansluitend vind een z.g. "Liars club" plaats. Aan 4 personen wordt een woord voorgelegd en zij geven allemaal hun eigen interpretatie aan dat woord. Een ervan zegt de waarheid en aan ons is het uit te vinden wie van de vier de waarheid spreekt. Een van de mannen is een Engelse komiek Steve Stevens die al eerder opgetreden is en die maakt er een hele show van. Kortom een tweetal geslaagde dagen worden perfect afgesloten. Het einde van de vakantie nadert nu met rasse schreden. Ik heb nog 2 zeedagen en een dag Singapore op het programma staan. Morgen is de laatste "black Tie" avond. Welterusten.