Darwin met excursie naar het Litschfield Park

We hebben de laatste aanlegplaats in Australië bereikt. Darwin is de belangrijkste havenplaats aan de noordkust. Hierna begint de noordelijke outback met zijn vele moerasgebieden en zoutwaterkrokodillen. Dit is de plaats waar ik met een beetje weemoed afscheid neem van Michaela en haar man crocodile Mick. Ik heb in elk geval het aanbod om als ik nog een keer naar Australië kom bij hun kan verblijven en wellicht een keer een krokodillenjacht kan meemaken. Dat eerste houd ik in beraad over dat 2e twijfel ik zeer. Na het ontbijt neem ik afscheid en stap ik in de bus op weg naar Litchfieldpark. Het blijkt uiteindelijk een flinke trip. We rijden de eerste "miles" over de beroemde "Stuartweg", deze heeft voor een deel in de 2e wereldoorlog als start- en landingsbaan gediend. Ter herinnering staan op deze hoogte een paar nagemaakte vliegtuigen langs de weg. Vervolgens komen we bij de eerste waterval; Florence Falls aan. Hier is tevens een zwemgelegenheid, echter door tijdgebrek kan hiervan geen gebruik gemaakt worden. Je zou dan 212 treden naar beneden moeten en uiteraard ook weer omhoog. Dat is op zich geen probleem, maar om dat alles in 20 minuten te doen wel. Het blijft dus bij een paar foto´s en filmpjes. Het zou wel een welkome afkoeling geweest zijn, want het wordt warmer en warmer. De temperatuur loopt op tot zo´n 35° en ook de luchtvochtigheid neemt toe. Na weer in de bus met airconditioning te zijn gestapt, komen we langs de Termietenheuvels. Echter omdat het daar zo druk is besluit de reisleider om door te rijden naar Wangi Falls. Dit is een schitterend natuurpark met uiteraard een waterval. Je kunt helemaal tot bovenaan de waterval wandelen. Ik doe wel een poging en loop door de bos, waar ik onder andere slapende vleermuizen in bomen zie hangen en word opmerkzaam gemaakt op een spinnenweb van bijna een vierkante meter. In het midden bevind zich een spin "golden orb" genaamd van bijna 10cm. lang. In het voorbijgaan beweegt ze en neem ik daar een video van. Met de trap gaat het omhoog om daarna boven het bladerdak uit te komen. De hitte komt met kracht op me neer en ik besluit om hier een paar foto´s te maken en dan weer rechtsomkeer te maken. Beneden in de schaduw komt ik een paar dames van onze bus tegen die de rondgang compleet gemaakt hebben en het lijkt wel of zij gezwommen hadden. Ik ben blij met mijn keuze en stap ondanks dat over mijn hele lijf transpirerend in de bus. Laatste station worden de termieten heuvels. Deze zijn er in twee uitvoeringen. Je hebt de z.g. kompas of magnetische heuvels en de  kathedraalheuvels. De eerste worden niet zo hoog en worden in een langwerpige vorm van noord naar zuid gebouwd. Dit om een juiste warmte huishouding te kunnen garanderen. Een termiet kan absoluut niet tegen de hitte overdag. Indien deze zich naar buiten zouden begeven drogen ze uit en sterven ze. Vandaar dat deze uitsluitend ´s nachts opereren. Een staaltje perfectie. De kathedraalheuvels waarvan we er op deze plek 2 zien zijn immens hoog. Er staat er een die zo´n 50 jaar oud is en ca. 6 meter hoog en verderop staat er een van bijna 80 jaar oud en tegen de 7 meter hoog. Ook hier maak ik foto´s en filmpjes en geniet van de aanblik. Daarna volgt de weg terug over de Stuartweg en aangekomen bij de boot, vaart deze vrijwel meteen uit. De tijdsdruk die er was had te maken met het getijde. Dit beloopt bij Darwin ongeveer 8 meter en met onze diepgang moesten we op tijd vertrekken, anders moesten we op het volgende tij wachten. ´s Avonds maak ik kennis met o.a. Jill Bruce een bekende Australische schrijfster en gastspreker (http://www.jillbbruce.com.au/jill-bruce-published-books.html). Zij vertelt onder andere morgen over Komodo. Tijdens het diner kom ik er achter dat zij met haar man zo´n beetje de hele wereld bezocht hebben. Na het diner is er nog een white party ter ere van goede vrijdag en gaat ook deze dag ten einde.