Zeedag op weg naar Cairns

Eerst nog even terug naar de aansluitende avond in de Saloon. Aangenaam dat er een aantal mensen samen waren, waar ik gedurende de eerste dagen een beetje band mee gekregen heb. De pianist Collin kreeg de mensen zover dat ze in zijn actie meegingen. Het werd een late avond, maar dan wel een hele gezellige. Genoeg tijd om een drietal Gin&Tonics te proberen. De dag erna werd ik door de deurbel gewekt vanwege de opmaak van de kamer. Blij toe anders had ik nog langer geslapen. Opgestaan en na een douche richting zonnedek. Ontbijt was niet meer mogelijk, dus dan maar een lichte lunch. De zon heeft aardig haar werk gedaan en ik ben na een tijdje op het zonnedek te hebben doorgebracht, moeten vluchten onder een afdakje. Het diner heb ik het Steakrestaurant genoten. Heel apart, je krijgt een rond plaatje op tafel waar aan de ene kant "NO" op staat en aan de andere kant uiteraard "YES". Je gaat langs een soort groente buffet waar je je sides uitzoekt. Dan komen ze aan tafel met aan een spies geregen gegrild vlees. Zolang je het platje op YES laat staan, komen ze bij je langs en kun je onbeperkt eten. Na de verschillende vleessoorten geproefd te hebben, had ik ook geen trek meer. Aan het tafeltje naast mij zat een echtpaar uit Canberra. Mijn lieve hemel wat een accent. Van de tien woorden verstond ik minder dan de helft. Ik moest goed blijven observeren wanneer ik uit beleefdheid een lachje kon produceren.  Ik was blij toe toen zij vertrokken toen ik aan mijn dessert begon. Daarna was het tijd voor mijn sigaar. In de "Connaisseur" zo heet de rokersruimte trof ik het stel (straks nog even naar de namen vragen) aan welk mij voor Rick Stein aanzag. Hij is een beroemde kok in Engeland. Helaas moest ik ze teleurstellen, maar we kwamen wel in een geanimeerd gesprek. Hoe we erbij kwamen is me niet meer duidelijk, maar de naam Freddie Mercury werd genoemd en zij bleek hem persoonlijk te hebben gekend. Ik zei dat ik vond dat hij een van zo niet de beste acteur/zanger van de wereld vond en dat hij veel te vroeg was gestorven. Ik kreeg een kleine schok te verwerken toen zij aangaf dat dit waarschijnlijk ook haar laatste reis zal zijn. Zij is terminaal en heeft max. nog één jaar te leven. What can I do, just enjoy life untill it ends. Knap van een 51jarige vrouw te horen en dat zij zich zorgen maakt over haar man. Ik heb even getwjfeld of ik dat wel zou vermelden, maar het maakt nu eenmaal deel uit van de reis. Ik ben daarna nog even in de Saloon geweest, maar had er niet meer veel zijn in. Zo is deze dag teneinde.